Bij de Piazza en rond de Cathrien, als het aan het gemeentebestuur ligt, dan zijn ze er niet langer welkom. Het stadsbestuur van Eindhoven wil twee centrale, herkenbare en ‘eigen’ plekken in het stadshart niet langer toegankelijk laten zijn voor skaters. Hoe krijg je het bedacht? Sinds ‘mensenheugenis’ tref je er jongere lui die er bij bij dag en tij rondwaren op hun tweewielige schaatsplankjes. Oefenen, vallen, opstaan, opnieuw beginnen, glijden en opstijgen. Muziekje erbij en kleur geven aan het Eindhovense binnenstadsbeeld. De tegels, bankjes en andere attributen ter verfraaiing en verpozingen lijden eronder. Krasje hier, oneffenheidje daar. Het is de dienaren van de publieke orde in het verkeerde keelgat geschoten. Het moet afgelopen zijn met die wanorde in de binnenstad. Er is overlast.
Eindhoven afficheert zich als dé plaats waar urban culture tot grotere hoogte kon groeien en bloeien. Waar ramps, skates en pipes, als het ware uitgevonden zijn. En in ieder geval tot het dna zijn gaan behoren. Van Berenkuil met inmiddels wereldberoemde graffiti tot Area51, landelijk hoofdkwartier van ieder die zich identificeert met straatsporten. Eindhoven: stad van originele ruwheid en alledaagse rauwheid, groot geworden door het gewone te koesteren en rafelranden langs straten en pleinen te omarmen. Maar ook topsportstad en metropool van het zuiden. Internationaal van allure en content met de altijd weer voorhanden dynamiek die verandering met zich meebrengt. In díe stad wordt er nu geklaagd over de vervuiling van het straatmeubilair en de overlast voor de omgeving. Daarop worden skaters aangesproken. Nooit gehoord van de meerwaarde die extravagantie een stad oplevert? Nooit gelezen dat urban culture op straat te vinden is, niet altijd conventioneel is en áltijd voor verrassing en aanstoot kan zorgen? Blijkbaar niet.
Liever met een potje wax en zwabber met bijbehorende poetsdoekjes de straat op. Opdat dé stedelijke plekjes in de binnenstad vooral schoon blijven. Opdat op zondagmiddag gegoede burgerij met hoed, wandelstok en misschien ook met rijtuig, kan genieten van de rust. Het ruisen van de bomen ten volle kan ervaren vanachter een gedistingeerd ingeschonken kopje koffie op één van de allervriendelijkste en cleane terrassen. Dramatisch is het. Die paar skaters gebruiken als smoes om meer zogenaamde orde in de binnenstad te scheppen. Schamen moeten ze zich: de handhavers van de burgerlijke tegeltjesmoraal. Láát de skaters en spreek hen aan, mocht dat toch af en toe nodig zijn. Dat doet nog altijd wonderen in het intermenselijk verkeer.
Toen ik nog op het stadhuisplein werkte, kon ik de skaters en fietsers hun kunsten zien uitvoeren. Soms samen kletsend op een bankje met voedsel dat barstte van de vitamines. Wie deze streetsport beoefent, zorgt goed voor lijf en leden. Het was altijd een vrolijk gezicht. Ik kan mij niet heugen dat ik iets heb gezien wat niet pluis was. Maar goed: ik ben niet de maat der dingen. Toch jammer als dit uit het straatbeeld zou verdwijnen.
Comments are closed.